ΤΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΜΑΣ ΣΥΝΘΕΤΟΥΝ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ

 

                                     

        Σήμερα πέθανε ο  Π  ελέ.

                                     

                                     Ο  Σουάρες είναι από την Ουρουγουάη.

                       Με λένε  Δ  ημήτρη.

                                     Ο  Ρονάλντο είναι 37 χρονών.

       Τελείωσε το ματς,  Σ  φυρίζει ο διαιτητής.

 Την αδερφή μου λένε  Φ  ωτεινή.

                    Σήμερα η  Α  ναστασία πήρε αποβολή.

To καλοκαίρι πήγα στα  Ι  ωάννινα.

              Θαυμάζω τον  Ρ  ονάλντο.

                                     Ο  Κεραυνός Κολχικού είναι Η ομάδα. 

Δ. Ε.

Ήμουν παιδί δημοτικού, όταν ο παππούς μου μου έμαθε για πρώτη φορά να παίζω.

«Μερικές συνήθειες δεν αλλάζουν ποτέ. Από μικρός αγαπούσα πολύ τη μουσική, γιατί ήταν ένας τρόπος διαφυγής από όλα όσα είχα στο κεφάλι μου. Η σχέση με τους γονείς μου δεν ήταν ποτέ καλή και, κάθε φορά που μαλώναμε, πήγαινα στο δωμάτιό μου, κλείδωνα την πόρτα, έπαιρνα τις μπαγκέτες στα χέρια μου και άρχιζα να χτυπάω τα πιατίνια. Ξαφνικά, βρισκόμουν σε έναν άλλο κόσμο, γεμάτο με ηρεμία και με όλα όσα ήθελα. Δε με ικανοποιούσε τίποτα περισσότερο από τον ήχο που έβγαζαν τα ντραμς.

Ήμουν μικρός ακόμα, όταν έπαιξα για πρώτη φορά. Μου είχε μάθει ο παππούς μου, πριν μας αφήσει, γι’ αυτό έχω δεθεί αρκετά με το συγκεκριμένο μουσικό όργανο. Δεν έβλεπα ποτέ τον εαυτό μου ως επαγγελματία στα ντραμς, απλώς μου άρεσε να παίζω και να ξεφεύγω από αυτόν τον κόσμο και την υστερία των γονιών μου. Έπαιζα συνέχεια, με κάθε αφορμή, δε λογάριαζα ούτε την ώρα ούτε το αν θα αρέσει στους άλλους. Πάντως, δε συνήθιζα να παίζω σε φίλους μου και οι μόνοι που με άκουγαν ήταν οι γονείς μου.

Ήμουν από τα πιο χαρούμενα παιδιά και ας είχα προβλήματα με τους δικούς μου. Υπήρχαν στιγμές που τα πηγαίναμε καλά. Δεν έλεγα ποτέ σε κανέναν τι γινόταν στο σπίτι μου, πίστευα πως ήταν κάτι πολύ προσωπικό και έτσι τα κρατούσα όλα μέσα μου. Δε με επηρέαζαν και πολύ οι τσακωμοί μας. Μπορεί να ήμουν νευριασμένος και να ένιωθα αδικημένος, κάθε φορά που έφευγα από το σαλόνι μετά από έναν τσακωμό, αλλά τα ξεχνούσα όλα το λεπτό που χτυπούσα το πρώτο πιατίνι. Ήταν όλα καλά.

Ήταν όλα καλά μέχρι την ημέρα που γύρισα από το σχολείο και είδα κάτι που μου ράγισε την καρδιά. Το προηγούμενο βράδυ είχε προηγηθεί ένας μεγάλος τσακωμός ανάμεσα σε εμένα και τον πατέρα μου. Ξεκίνησε να μου λέει πόσο ανίκανος είμαι και ότι δεν εστιάζω καθόλου στα μαθήματα του σχολείου, πράγμα που ήταν αλήθεια. Αυτό που δεν ήταν αλήθεια ήταν ο λόγος που πίστευε ότι δεν εστίαζα σε αυτά.

-  Όλη μέρα κάθεσαι σε ένα δωμάτιο και, αντί να διαβάζεις, κάνεις φασαρία χτυπώντας τα ντραμς, είπε και η συζήτηση τελείωσε εκεί.

Γύρισα από το σχολείο και είδα τις μπαγκέτες μου σπασμένες, τα πιατίνια σκορπισμένα παντού και μετά δεν μπόρεσα να αντικρίσω πολλά. Τα μάτια μου είχαν γεμίσει δάκρυα. Δάκρυα θυμού, δάκρυα λύπης, ακόμα και δάκρυα απελπισίας. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα μπορούσε να φτάσει σε τέτοιο σημείο.

Εκείνο το βράδυ είδα τον παππού μου στο όνειρο μου. Εγώ έκλαιγα και αυτός με αγκάλιασε λέγοντας πως δεν τον έχω απογοητεύσει. Είχα πείσμα μέσα μου. Ήθελα να αποδείξω στον πατέρα μου πως μπορώ να πετύχω στη ζωή μου ακόμα και αν το μόνο που κάνω είναι να παίζω ντραμς.

Γράφτηκα σε ένα ωδείο κοντά στο σπίτι μου και, για να μπορέσω να μάθω καλύτερα να παίζω, μπήκα σε μια μουσική ομάδα. Τραγουδούσαμε και παίζαμε όλοι μαζί, χωρίς να ξέρουμε την ιστορία του άλλου. Ήμασταν απλά κάποια παιδιά που ήθελαν να αποδείξουν ότι και η μουσική μπορεί να σου φέρει δουλειά.

Ήμουν παιδί δημοτικού, όταν ο παππούς μου μου έμαθε για πρώτη φορά να παίζω».

Αυτά είπα στον εγγονό μου, κρατώντας τη μια μπαγκέτα εγώ και την άλλη αυτός. 

Π. Μ. 

Η μουσική είναι στις φλέβες μου και δεν μπορώ να την ξεχάσω. Ας πούμε, το τραγούδι In your eyes μού αφήνει πολλά συναισθήματα και, όταν το τραγουδάω, κλαίω, γιατί είναι υπέροχο.

Επίσης, αυτό το τραγούδι έχει πολύ ρυθμό και μέσα στους στίχους ακούμε ένα φωνητικό, που είναι υπέροχο. Όταν το τραγουδάω, νιώθω ο πιο χαρούμενος και προστατευμένος άνθρωπος στον κόσμο, χωρίς αμφιβολία. Σκοπεύω να ασχοληθώ σύντομα πιο σοβαρά με τη μουσική... Αλήθεια!

Μ. Κ.